सिल्भियाप्रति

१. ओ सिल्भिया,

दावालन  विभीषिका

तिम्रो कविताको विद्रोह 

ब्रह्माण्डको कानमा गुञ्जिइरहन्छ

तिम्रो आत्महत्याको 

सङ्गीत । 

२. ओ सिल्भिया,

दुःस्व्प्नको पारावारमा 

सुक्खापन, उकुसमुकुस र मृत्यु 

सुकेको रुख र मृत चरा देखेर 

मुस्कुराउने

तिम्रो कविताको आगो 

संवेदनाको जङ्गलमा दन्किइरहन्छ

तिम्रो अग्रगमनको 

दारुण पदचाप । 

३. ओ सिल्भिया, 

तिमी जून फुटाएर

तारा बनाउँछ्यौ 

र ताराहरुको धूलो शरीरमा छर्किएर

सर्वाङ्ग सत्य–नग्नताको बिस्कुन सुकाउँछ्यौ 

अनि छाउँछ हृदयभरी 

तिम्रो काव्य–शातील्यको 

मृत्युमय शान्ति ।

४. ओ सिल्भिया,

फूल च्यातिहिँड्ने

  विरुप पागलपनको 

अकल्पनीय कविता

त्यस कविताको प्रसाद, ओज, आभा र गरिमा 

आज पर्यन्त चिहानघरबाट 

चिच्याइरहन्छ 

तिम्रो आत्महत्याको सङ्गीत ।।

ःनरेन्द्र पराशर