समयको एउटा विनिर्माण

१. 

तिमीलाई उसले

कविताको बाढी दिएको छ

आफ्नो अस्तित्व रक्षाको

महासङ्कट झेल्दै

तिमी निस्सासिएकी छ्यौ

यस अर्थमा

ऊ एउटा प्राकृतिक प्रकोप हो ।

२. 

तिमीलाई उसले

कविताको सपना दिएको छ

त्यस सपनामा तिमी

शशी शातील्य झुल्किएकी छ्यौ

चकोर स्वरूपमा ऊ

आधा–जीवन अनिदो बसेको छ 

यस अर्थमा

ऊ एउटा दुःस्वप्न हो ।

३. 

तिमीलाई उसले

कविताको दिव्य-चक्षु दिएको छ

र तिमी तिनै चक्षुले

दिनको अन्धकारमा

प्रज्ञाज्योति फिजाउँछ्यौ

अनि मुस्कानको उज्यालोले

कालो रात जलाउँछ्यौ

यस अर्थमा

ऊ एउटा आगजनी हो ।

४. 

तिमीलाई उसले

कविताको रहस्य दिएको छ  

जसले तिम्रो चेतन–पारावार

रहस्यमय बनाइदिएको छ

गुलाफझैँ प्रफुल्ल तिम्रो मुहार

कनक-सुन्दरीको मुकुटको मणिझैँ

जाज्ज्वल्यमान् बनाएको छ

यस अर्थमा

ऊ एउटा आत्मदाह हो ।

५. 

तिमीलाई उसले 

कविताको आकाश दिएको छ 

जहाँ तिमी जीवन गरिमाको साम्राज्य

एकलौटी भोग गर्छ्यौ

र उन्मुक्तिको मधुले मात्तिएर

सम्भोगीय सीत्कार भर्छ्यौ

जहाँ स्वर्गका परीहरू ईर्ष्याले थुक निल्छन्

यस अर्थमा

ऊ एउटा दुर्भाग्य हो ।

६. 

तिमीलाई उसले

कविताको झङ्कार दिएको छ

अर्थात् 

प्राकृतिक प्रकोप

दुःस्वप्न

आगजनी

आत्मदाह

अर्थात्

दुर्भाग्य दिएको छ

यस अर्थमा ऊ समयको एउटा विनिर्माण हो ।

:नरेन्द्र पराशर